Mol-Rauw: aan de Blauwe Keidreef

't Kristallijn ligt aan de Blauwe Keidreef in Mol-Rauw, nog een eindje verder dan het gehucht zelf. En 'dreef' is wel een groot woord voor deze bijna boomloze lange weg, maar zo erg is dat nu ook weer niet. Het kleine cultuurhuis - een gerestaureerde boerderij - ligt tussen twee zandwinningsputten: een ervan wordt nog geëxploiteerd, de tweede is nu een 'reeds gereconstrueerde groeve', zoals je op de website van 't Kristallijn kan lezen. Die groeve levert een voor Kempische begrippen behoorlijk groot meer op: ernaast is een tuin met wandelpaden aangelegd, en dat park is gedeeltelijk open voor het publiek. Vanuit het cultuurhuis heb je een prachtig uitzicht op de aanplantingen en het weidse water: het is hier zonder meer heel mooi, en daarvoor hoeft de zon nog niet eens uitbundig te schijnen.

Tot voor een drietal maanden was ik hier nooit geweest, nu weet ik zeker dat ik de omgeving zal komen verkennen wanneer zon, licht, natuur en temperatuur weer toenemen: het is een gebied echt aan de rand van het koninkrijk, maar erg aantrekkelijk. Eigenlijk: doordat het zo veraf lag, en er niet veel meer dan Kempische ruigte was, is de streek ook lang ongemoeid gelaten en ongeschonden gebleven. Eerst in de negentiende eeuw komt hier enige activiteit die men 'industrieel' kan noemen. En nu doet men er aan natuurherstel waar het kan.

Gezicht op de 'gereconstrueerde grove' op 26 januari

Idem op 16 februari

De groepjes grassen bij het meer zijn aangeplant. Volgens de geciteerde website maken ze een 'uiterst natuurlijke, wuivende beweging', en lijkt het 'dat de natuur ze zelf aanlegde'. Het gebied is 'door mensenhand veroorzaakte en aangelegde natuur', om echt van te genieten. Zomaar vlakbij.