donderdag 18 juni 2015

Leeuwtje van Waterloo

Op het einde van een schooljaar gaan de klassen op schoolreis: dat is nu zo, en vroeger ook. Misschien waren de uitstappen in die tijd meer pedagogisch en educatief verantwoord, hadden ze meer sérieux dan nu, maar eigenlijk weet ik dat niet zo goed.

In ieder geval: op het einde van schooljaar 1954-55 trokken wij, jongetjes van het derde leerjaar naar Waterloo, waarschijnlijk samen met die van het vierde. Waterloo, want er kon altijd bijgeleerd worden, zeker over de vaderlandse geschiedenis. Wij zijn natuurlijk de heuvel opgegaan, hebben het panorama gezien - dat was er toen ook al - en zijn tenslotte bij de souvenirkraampjes aanbeland. Mijn  ouders hadden mij 30 frank meegegeven, wat al best wat geld was in die tijd, maar zo kon ik eens een cola of snoep kopen: het jongetje moest toch voelen dat het een beetje een feestdag was, het moest toch een beetje aan zijn trekken komen, de dag moest voor hem een blije herinnering worden.


Koperen kleinood

Maar aan het souvenirkraampje valt mijn oog op een Leeuwtje van Waterloo: blinkend koper, we hadden net op de heuvel naast zijn heel grote broer gestaan, we waren nog onder de indruk. Eigenlijk: mijn oog viel niet op dat leeuwtje, dat leeuwtje stak zo mijn ogen uit, ik wilde meteen dat beestje hebben. Maar laat het nu net 30 frank kosten, heel mijn kapitaal, goodbye snoep en cola? Ik twijfelen natuurlijk, want ik zou wel flink in mijn  eigen vel snijden. Ik zie me nog onze onderwijzer, de goede meneer Buyens, aankijken, alsof die me raad kon geven, ook niet dus, en heb het dan toch gekocht, echt content. En ik heb er later nooit spijt van gehad: het staat in mijn woonkamer nog altijd goed in het gezicht.

Op de zijkanten van het sokkeltje staat de datum van de slag: links 'XVIII JUIN', rechts 'MDCCCXV', de maand in het Frans en de cijfers op zijn Romeins. Of ik dat toen al kon lezen, is zeer te betwijfelen, maar dat heeft de pret niet gedrukt. En ik kon naar huis met mijn leeuwtje, mijn trofee, fier als een gieter, zoals alleen kinderen dat kunnen zijn.

Laat ik de dag van vandaag (18.06) maar beschouwen als de zestigste verjaardag van 'Mijn Leeuwtje' - met hoofdletters - en dit stukje als een hulde aan het koperen kleinood. En ook als een minieme bijdrage aan de herdenking van deze slag, en overtuigd scanderen: 'Vive l'Empereur'.

En verder: hoe gelukkig kan een kind van acht zijn . . .
En nog: het is inderdaad een blije herinnering geworden . . .


De echte bronzen, Frankrijk aanbrullend

Geen opmerkingen: